Mieczyslaw_Nowak

Mieczysław Nowak


		Urodził się 18 lipca 1919r w Uszczynie - wsi przyległej do Piotrkowa Trybunalskiego. Od dzieciństwa wdrażany do pracy w gospodarstwi rodziców, zapoznał trud rolnika, jego przywiązanie do ziemi.Obcując z przyrodą podziwiał jej potęgę, odwieczne twarde prawa i piękno wzbudzjące podziw i miłość. Uczył się współżyć z mieszkańcami, przyswajał ustalone wzorce, obyczaje i obrzędy tradycyjbie kultywowane. Nauka, zrazu w czteroklasowej szkółce wiejskiej, Gimnazjum i Liceum Pedagogicznym kontynuowana w latach przedwojennych była mu nie tylko źródłem wiedzy, a także wzorową szkołą wychowania. Wspaniała, niezapomniana przygoda harcerska, przeżyte w ówczesnych czasach obozy: zastępowych, harcmistrzowski, praca w Kręgu Starszych Harcerzy przy hufcu piotrkowskim kształtowały osobowość utrwalając cechy, które ważyły w życiu autora.

I serc nie zawierajmy...
na oścież niech będą otwarte
(tomik wydany w 2002r)

Trzeba żyć Trzeba żyć, nie tylko istnieć. Tedy w jesieni mego życia wiersze zacząłem pisać w przecinki zdobne, opatrzone w rymy. Kiedy troski, tęsknoty umysł trapią, serce osaczają, a ja jestem u przysłowiowego kresu, wierszem je wyjawiam. Dla higieny organizmu piszę i kojenia stresów. Agdyby moje wiersze Wasze gusta obrażały, Wybaczcie, zła nie czynią bowiem, prawd nie tają, są miom wytchnieniem, odrobinę szczęścia dają. Październik 1999r
			Urzekłaś, mnie Sienkiewko Od Karczówki po Psie Górki miasto ściele się nie niemałe, scyzorykami najeżone, bohaterskie. rządne, lecz nieco ospałe. Krzyżują się dwie arterie, okolone leśnymi wzgórzami. Spławna jak Misisipi Silnica i Sienkiewka, prostolinijna ulica. Ponad pół wieku minęło, jak cię ujrzałem, wychodząc z dworca o wschodzie słońca. Dzielnie ku Zagórzu pięłaś się, nie wielkomiejska-przyjazna, spokój zwiastująca. Do dziś nie wiem do końca, jak mnie urzekłaś, Sienkiewko, że Twoje miasto za swoje uznałem i na zawsze zostając- serdecznie pokochałem. wrzesień 2001r
Zaimek Tulił się barwinek do poziomeczki, delikatnie głaszcząc jej listeczki. Poziomeczka zarumieniona, drżąca cała, słodycz jagódki wzajem mu dała. Moja jagoda psotnie się śmiała, do gaju ze mną wejść nie chciała. Ido dziś nie wiem, w czym przuczynek, może ja już nie rzeczownik, li tylko zaimek. kos kosową embaluje, gardziołeczka nie żałuje. Gwiżdże z wieczora, gwiżdże z rana. Tyś ptaszyna ukochana. Moja ptaszyna uwielbiana smaczne zupki gotuje, kocha statecznie, w dni świąteczne całuje. I znowu nie wiem, w czym przyczynek, może za cicho giżdżę, a może ten zaimek. czerrwiec 2000r
		Worce "Mądrej głowie jedno słowie"- tak mawiali przodkowie. Dziś słów jest za wiele, w piątek, świątek głoszonych, i w niedzielę. Gadające głowy w mediach dominują, czczymi argumentami swe racje szermują, Wspaniałe rady, wymyślne wzorce, a jak Jankesi powiadają: "Jest coraz worce". I płynie potok słów do nas, wokół nas,ponad nami, bezczynnością wyjałowiony i półprawdami. marzec 2001r*
W PILNEJ POTRZEBIE Bezdomni, niechciani, wyzuci z praw, biesiadnicy śmietników, bywalcy Markotów, na przygodne przytuliska skazani, do Ciebie, Panie, który jesteś w niebie, uciekamy się w pilnej potrzebie. Kucyk, przyjaciel przez nas szanowany, z ławki zsunął się- oddał ducha, w łachmanach na ojczyźnie zostal nieobyczajnie spopielony. Serce Kucyk miał miłością nabrzmiałe, swą dobrocią koił nasz świat skanalizowany, cichutki jak dziecię, wszem usłużny, nie skarżył się, choć był ciągle poniżany. Dobry Boże, przyjmij jego duszę skolataną, powitaj wraz z chórami anielskimi, obejmij go- śmiemy prosić, Panie, Ciebie. On tyle goryczy doznawał, znieważeń, godny jest twej miłości i ciepła w niebie. grudzień 2001r Wiersz dedykowany ludziom bezdomnym
				KALAMBURY SPOŁECZNIK Marzy skrycie o swym dobrobycie. PATRIOCI Zasługi wyliczają, apanaży żądają. UROKI MILCZENIA Była miła, gdy nie mówiła. DZIAŁACZ Tors do przodu, nos do góry, pędzi do synekury.
			Pójdź za mną Aparaturą leczniczą skrępowany w bólach cały ręce slowane do niebios podnosząc niemo pytał: Czy mam już odejść Panie czy trwać do końca miary w księdze żywota mego zapisanej? Rzekł Pan: Pójdź za mną I skonał... Schorowana twarz - zajaśniała do poduszki widnej jak baranek skłoniona... uśmiechnięta...stygła. (Wg relacji naocznego świadka ks. prof. Tadeusza Stycznia) *** Powołał Cię Duch Święty Ziemski Siewco Miłości choć niwa jeszcze zachwaszczona Za Twoimi wskazaniami gdy ją pielęgnować będziemy miej pieczę, bądź z nami, by dorodne ziarno zebrane Boga cieszyło - służyło ludzkości. 7.04.2005 *(z tomiku " Zostałeś w nas Ojcze Święty")*
Zapomniana to kolęda Z rodzinnych domów wyzuci Niechciani w noclegowniach stłoczeni Dziś Twe narodziny święcimy. Przybądź Paniąteczko śliczne Pobądź z nami Radować się będziemy Kolędę wraz zaśpiewamy. Opuszczone matki utul Synowie w świat poszli Dla bogactwa lub sławy Nie wracają. - Same pozostały – się nie żalą łzy skrywając w okno patrzą tęsknoty tają. Ojczyznę wspieraj swą siłą Choć żalimy się że znojna Kochamy ją; jest także nasza Niezastąpiona, piękna, dostojna Innej nie mamy i mieć nie chcemy Oby tylko troskliwsza była. Na margines życia spisani Bezdomni o rodzinnym stole marzymy O proste ludzkie zrozumienie O okruszek życzliwości prosimy. Tobie dzieciąteczko boże Nasze żale zawierzamy Od zatracenia chroń Miłością darz W każdy czas bądź z nami. Kielce, 2007 r.
	Zapomniana to kolęda Z rodzinnych domów wyzuci Niechciani w noclegowniach stłoczeni Dziś Twe narodziny święcimy. Przybądź Paniąteczko śliczne Pobądź z nami Radować się będziemy Kolędę wraz zaśpiewamy. Opuszczone matki utul Synowie w świat poszli Dla bogactwa lub sławy Nie wracają. - Same pozostały – się nie żalą łzy skrywając w okno patrzą tęsknoty tają. Ojczyznę wspieraj swą siłą Choć żalimy się że znojna Kochamy ją; jest także nasza Niezastąpiona, piękna, dostojna Innej nie mamy i mieć nie chcemy Oby tylko troskliwsza była. Na margines życia spisani Bezdomni o rodzinnym stole marzymy O proste ludzkie zrozumienie O okruszek życzliwości prosimy. Tobie dzieciąteczko boże Nasze żale zawierzamy Od zatracenia chroń Miłością darz W każdy czas bądź z nami. Kielce, 2007 r.
Zalewski w radio Byliśmy ty i ja i słońce Ścieżyna wijąca się Przy ruczaju między zaroślami. Słowa szeptem mówione, gorące Księżniczka błękitu wokół Niezapominajka. W lazurze rozmiłowana Ku niebu kwiatuszki wznosiła Kolorową radością świat darzyła. Jej pięknem urzeczeni Upojeni ziół woniami Marzyliśmy, że wszystkie szczęścia Są i zawsze będą z nami. Łaskawe losy sprawiły To nie żadna bajka Nadal jesteśmy razem Ty i ja, i Zalewski w radio Ogródek podokienny A w nim duszek ojczysty Niezapominajka.