Zyta_Trych

Zyta Trych

Od 1995 roku Prezes TPSP


		Kielczanka - od 1995r dlugoletnia prezes TPSP w Kielcach, animatorka życia kulturalnego i literackiego, promująca miasto i region świętokrzyski, członek Raddy Kultury przy Prezydencie Miasta. Wydała jedenaście tomów poezji i prozy: Bo to jest moje miasto ( wiersze 1997), Adres serdeczny (proza, 1997), Doznawanie codzienności(wiersze, 1997) Urok dnia (wiersze, 1998), Pielgrzym naszych czasów (wiersze, 1999), Hrabina niebieska (wiersze, 2000), Maj w Nowym Jorku (reportaż prozą, 2000), Wierszownik z podróży (2001), Santo Subito (2005), Zdarzyło się w K (2007), Obszar zaczarowanej baśni (2012). Swoje utwory publikowała w czasopismach kieleckich: "Ikarze", "ŚwiętokrzyskimKwartalniku Literackim" oraz w "Radostowej", a także w antologiach, jak: almanach Sami o sobie (2003), Zostałeś w nas Ojcze Święty (2005), antologia Kielce w Słowie i obrazie (2007), Między nami poetami (2010), Boskie i ludzkie (2009), Dobrze, że jesteś(2016). Odznaczonam in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Brązowym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", Medalem "Bene Meritum", Statuetką "Nike Świętokrzyska".


	Flirt Mówisz mi …Długo już jesteś Na tym świecie A nie rozumiesz niczego… Rzeczywiście… Jakbym wciąż naście lat miała Flirtuję Ze swoim życiem Przymilnie mówiąc doń Kocham… Lubię… Szanuję… A ono robi szelmowskie oko I odpowiada Nie chcę...! Nie dbam…! ……………. -Żartuję…
							Czasem Czasem może się zdarzyć Cud w chwili zwątpienia I oślepły los Postawi na twej drodze Niezwykłego człowieka On się będzie Do ciebie z daleka uśmiechał A kiedy spojrzy…ciepło Niech piekło pochłonie Wszystkie złe chwile! Znów kochasz świat I chce się żyć.
						Z miłości „Tylko miłość jest twórcza” (św. Maksymilian Kolbe) Z miłości Bóg stworzył świat. Z miłości Chrystus ludzi odkupił. Z miłości życie za brata Męczeńsko oddał brat. I z miłości- od lat- przyszło mi Przemierzać mój kraj… … Tylko czy XXI wiek już pojmuje, Że codzienność z miłości.. Się buduje A bez niej- nawet sumienie traci? Kielce, 5.08.1996
	Bo to jest moje miasto Deptak na Sienkiewicza Stary teatr kielecki Rynek z arkadami Plac Wolności Ulica Mała i Duża Kapitulna… Katedra Pałac Biskupi i Wzgórze Podobne wawelskiemu, Tylko nieduże Park miejski, a w nim Staw wodorostami zasnuty Popiersie Żeromskiego, Staszica I źródełko Biruty… To wszystko jest obiektem Przywiązania i mojej wielkiej miłości Jakże to? Ktoś powie -Można się kochać w Klerykowie …Wyłącznie??? Bo to jest moje miasto Miasto mojej młodości Kielce 27.11.1996r
					Skąd się bierze ciepło… Kiedy Miłość i Wiosna Spacerują roześmiane radośnie W kieleckim parku wśród drzew Czasem się czują zmęczone… Przystaną wtedy przy sośnie, Limbie- wysmukłej, rozrosłej O czymś rozprawiają bezgłośnie Tłumacząc gestem rąk… Aż się zaciekawieni Zatrzymają przechodnie… Wówczas na moment któraś Pogaduchy te przerwie pytaniem: Czy powiedziałaś już bliskiej osobie, Że ją kochasz? – Nie?? To powiedz!!! Dopóki się bowiem ze sobą Wiosną nie splecie Słów bliskich: Miłość i Człowiek Nie będzie ciepła na świecie… Kielce 28.03.1996
	z antologii "Dobrze, że jesteś"


	Przestroga Wielce Szanowni Panowie Radni! - Przyjrzyjcie się Wy dobrze W teatrze "Zemście" - Bo może się zdarzyć, Że się Szczerski- guru rozpędzi I weźmie w magistrackim urzędzie Radę Miejską w ajencję Jak "Zemstę"! Wasze spektaklowe sesje Po nowemu odczyta Urząd Przerobi... Ja się wtedy zapytam Jak Wy się teraz Będziecie spierać? Przecie - nie oko za oko I nie ząb za ząb Bo nie pozwoli!.. Bo cóż by to był za guru, Co przekroczywszy płot Nie przeskoczy muru! Kielce, 11.11.1994 Aleksander Fredro "Zemsta", reż. Piotr Szczerski
					Ciągle aktualny Ten chochoł polski Z wad naszych sklecony Na drogach rozstajnych życia tańczy W ten wir opętańczy wprawia go Każdy okruch żywota Na tyle twardy, by odcisnąć piętno… A w rogu wszechświata ciągle O framugę karczmy oparty jak w „Weselu” Stoi ten mały rudy Wyspiański i patrzy. Drży w jego binoklu światło od świec odbite I szept z ust spływa śpiewnie Ciągle aktualny choć za progiem wiek XXI… …Miałeś… Ja nie miałam! Mojemu pokoleniu ukradziono wszystko! Kielce, 11.11.1995 Stanisław Wyspiański „Wesele” Reż. Piotr Szczerski
	Spotkamy się w Jerozolimie Zaprosili nas mieszkańców Dobrego Miasta Na prapremierę polską Przywołującą na pamięć Hekatombę żydowską Sprzed pięćdziesięciu lat. Przyszliśmy na spektakl Dotknięci amnezją starczą Z myślą, że wspomnienia wyblakłe Za tamtą tragedię wystarczą… … Obejrzeliśmy prawdę w świetle reflektorów I poczuliśmy się tacy bezradni Nie wiedząc w zagubieniu Czy oklaskiwać grę aktorów Czy minutą ciszy Uczcić pamięć ofiar pogromu. Kielce 30.03.1996r Andrzej Lenartowski „Spotkamy się w Jerozolimie” Reż. Piotr Szczerski
					Brelowska starość W starym mieście Od dat jeszcze starszym Parszywa starość Z podwórek dawnych Na ludzi starych patrzy. Dziwią się sobie wzajemnie Jeszcze ci ludzie w rękach żylastych Jakiś skrawek dawnej świetności Ściskają zawzięcie? …Jeszcze starość chce kości ich pieścić? W szarych uliczkach starego miasta Parszywa starość i stary człowiek Po kres swego życia.. Wciąż spacerują razem A ich wspomnienie Do rangi zabytku urasta. Kielce, 16.09.2000 „Nie opuszczaj mnie” piosenki Jacquesa Brela Reż. Piotr Szczerski
				wiersze z tomiku "Obszar zaczarowanej baśni"


	Urok Klerykowa Złapani w pułapkę istnienia Na lep wyjątkowych wydarzeń W tym mieście, splątani W układach dziwacznych Rozrastamy się mozolnie niczym Korzenie akacji na wąskiej ulicy Sienkiewicza W prześwit nieba wyrzucamy Marzeń wątłych ramiona Jak konary drzewa czekamy Na dzień Dobrych Wiadomości Kielce wtorek 11.09.2001
					Korzenie A choćbym i ja się zażegnywała Od korzeni jak od błota żaba To ja jestem z Kielc Z Sienkiewicza, Małej i Dużej Ze wszystkich tych miejsc W której życie moje nabijało Sobie siniaki, a serce Przywiązywało się trwale I jest we mnie syndrom Kieleckiego dzieciństwa Zauroczenia młodości I tak już pozostanie I choćbym opuszczała to miejsce Dla innych łaskawszych To tęsknię ogromnie Do widoku Karczówki Kadzielni, do zapachu Macierzanki i liliowych W Ogrodach bzów. Znów rzucam wszystko I wracam, bo tu jest moje miasto. Kielce wtorek 17.07.2001
	Kamienny Staszic Ławka w zatoczce W Parku Miejskim w Kielcach Od lat wielu ta sama Betonowa, trwała. W październiku Liściem żółtozłotym zasłana Jak drogocennym futrem Rozbijają stoję o nią Lecące z drzewa kasztany Obojętny na wszystko Staszic Patrzy niewidzącymi oczami Ciekawe… czy… Pod powiekami zachował obraz Nas dwojga siedzących tam wtedy Z kasztanami na dłoni Zatopionych w rozmowie. My jak rozrzucone we mgle kasztany Pogubiliśmy się w świecie A on obojętnie stoi. Kielce, czwartek 12.10.2000
				Artyzm w Galerii Wolskiego Na starych sztychach Wolskiego W wysublimowanej plastycznej kresce Uwięzione widzenie miejsc i rzeczy Których już nie ma Do nas przemawia artystycznym pięknem A w poetyckiej gawędzie Wolskiego Miejsca i rzeczy, których dzisiaj Nie można już znaleźć wcale Ożywają i pięknieją Jakby dopiero co utrwalone Na kliszy Pierścińskiego. Ponadczasowość sztuki Ikonosfery Wolskiego Jak czas zaczerpnięty u źródła Mimo spatynowania Po czterdziestu paru latach Ożywiają nasze widzenie świata Chrystus ukrzyżowany przedstawiony Kreską plastyczną dwojako Wyrozumiale na upływ czasu patrzy… Ikonosfery w sztuce Adama Wolskiego KCK sobota 23.3.2002
	*z antologii "Kielce w słowie i obrazie"*


	Bez Niego Czas na utrwalanie pamięci. Dlatego w każdym mieście Zamieszczane jego pomniki Jego imieniem nazwane place Szkoły, ulice. I uśmiech utrwalony Na kliszy, znany w całym świecie A co z testamentem Z przekazem, który narodowi Z serdeczną troską zostawił? Bezsprzecznie podbił serca Zwykłych ludzi na całym globie. Co jednak z ociepleniem Wizerunku władzy? Z potrzebą miłosierdzia Głęboką mocą wiary Darem miłości? Już teraz bez Niego Sami musimy sobie radzić. Ale bez Niego- to już Nie jest takie proste. Kielce, 21 kwietnia 2014r
						Dzwon W tym niezwykłym historycznym czasie Zawisł w Krakowie nowy dzwon Ważny, jak tamten Zygmuntowy Papieski, Janowi Pawłowi poświęcony. Spiżowy, odlany z serc ofiarnych By głosem świętego syna ziemi polskiej Oznajmiał: Nie bójcie się być świętymi Po ludzku: dobrymi, Miłymi Bogu A gdy serce tego dzwonu bić będzie Niech bije zawsze na radość wielką Na zwycięstwo, a nigdy na trwogę Na umocnienie ducha narodu I ważkich dla świata tego powodów. Kielce,27 kwietnia 2014r
				Znany przekaz Otwarte na oścież okna Serc naszych i ścieżki wydeptane Przez świętą posługę Jego Mieliśmy wszyscy po nich chodzić By było jasne, co zrobić z życiem swoim. To zaledwie rok ósmy Bez źródła tego światła A nam już mylą się drogi Okna serc otwieraająsię trudniej Jakby rdza obojętności Na nich osiadła Z taśm pamięci odszukiwać W sobie nam trzeba Obrazów tamtej świętej posługi Gestów ponadczasowych Bo po cóż nam błądzić Skoro teraz ten przekaz jasny Nam dany, przestrogą opatrzony: Duchowej pustki się bójcie! By was od korzeni, rodziny, Ojczyzny nie odgrodziła! Kielce, 21 kwietnia 2014r
	Tam... A nam czas do Galilei. Grób już pusty. Wypełniło się. Z mar swych powstał. Napotkanym Mariom, bojaźnią przejętym, Zapowiedział , że idzie tam. Tam Go zobaczą: Na drodze przeznaczenia Pawła z Tarsu, Jakuba i Kleofasa Idących do Emaus. Czy przy dopiero co Na piasku rozżarzonym ognisku I świeżo pieczonej rybie Przyjacielu, a ty, dlaczego się zatrzymałeś W pół drogi. Wiarę straciłeś, że podołasz? Kto w miejscu stoi, cofa się. Rozważ więc, zostajesz...Czy idziesz do Galilei? Bo oto zgościła radość I nadzieja wielka odradzającego się życia. Na tych, co z grobu grzechu wyszli Z marazmu, egoizmu i zatracenia On tam czeka. Kielce, kwiecień 2014r
						Praca Nie odrobiliśmy jeszcze Zadanej kiedyś przez Niego Lekcji A przecież pilnie słuchali Nauk, kazań, przesłania Byliśmy wszyscy powołani do myślenia, Do poprawności... Może źle pojmowaliśmy Przeznaczenie do ofiarnego działania I ten egzamin dojrzałości Ciągle przed nami Niby nietrudny, pytania zadane I odpowiedzi wyselekcjonowane A jednak z upływem czasu coraz trudniejszy Coraz więcej wątpliwości Czy w ogóle podołamy Kielce. 4 kwietnia 2008r
	Nauka Kiedy mówił do nas To też tyczyło się i mnie Kiedy tłumaczył Co ważne, a co święte To było wyjątkowe. Dla mnie zaś niepojęte Jak można życia tak utrudzone Przeobrazić w święte przeznaczenie Dziś pamięć o Nim prowadzi po śladach Wyjątkowego świętego człowieka Czytelne świadectwo pielgrzymiej Posługi w sercach pielęgnujemy I troskliwie patrzymy, by płomień jasny Rozjaśniający mrok życiowej drogi Nigdy nie zagasł Kielce, 21 kwietnia 2014r